Rehabilitacja – walka z niepełnosprawnością
Zgodnie z definicją profesora Degi, twórcy polskiej szkoły rehabilitacji, rehabilitacja jest „procesem medyczno-społecznym, który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zadowolenia”.
Problem niepełnosprawności przyszedł wraz z rozwojem medycyny, kiedy wiele chorób - niegdyś prowadzących do szybkiej śmierci - zostało spowolnionych lub wyleczonych, a jedyną konsekwencją stało się pozostawienie różnego rodzaju upośledzenia. Dla pacjentów stan ten jest błogosławieństwem i przekleństwem – dane jest im nowe życie, ale inne niż znali do tej pory i nieraz pełne problemów oraz wyrzeczeń.
Rehabilitacja medyczna ma na celu odzyskanie maksymalnego stanu zdrowia sprzed choroby, wypadku etc. Jeżeli przywrócenie pełnego stanu zdrowia jest niemożliwe, pozostaje jedynie walka z deficytami zdrowotnymi.
Zobacz też: Jakie mamy rodzaje rehabilitacji?
Jakie są cele rehabilitacji?
Niezależnie od stopnia niepełnosprawności, każda rehabilitacja powinna być powszechna, wczesna, kompleksowa i ciągła. Tylko taka rehabilitacja umożliwia szybki powrót do życia zawodowego, rodzinnego i społecznego. Ze względu na płaszczyzny życia jakich dotyczy terapia wyróżniamy rehabilitację leczniczą, zawodową i społeczną.
Stan naszego zdrowia, pozycja zawodowa i społeczna wpływają na pojęcie jakim jest jakość życia. Powstało ono w odniesieniu do otaczającej nas rzeczywistości (gospodarki, ekonomii, stylu życia etc.), ale jest pojęciem wielopłaszczyznowym obejmującym wiele sfer życia: materialną, duchową, kulturową, estetyczną. Rehabilitacja ma na celu zwiększyć jakość życia pacjenta ocenianą zarówno subiektywnie, jak i obiektywnie.
Rehabilitacji lecznicza (medyczna)
Rehabilitacja medyczna zajmuje się ograniczaniem skutków choroby lub urazu oraz przyspieszaniem procesu leczenia i przystosowania do życia w nowych warunkach zdrowotnych. Elementem rehabilitacji medycznej jest rehabilitacja psychologiczna.
Rehabilitacja lecznicza możliwa jest dzięki dwóm mechanizmom przystosowawczym: kompensacji i adaptacji.
Kompensacja – zrównoważenie
Kompensacja jest procesem uruchamiającym naturalne rezerwy i możliwości zastępcze organizmu. Jest to zdolność do całkowitego lub częściowego zrównoważenia (wyrównania) skutków działania choroby lub urazu.
Przykładem kompensacji jest przerost jednej nerki w przypadku utraty drugiej, prowadzący do zbilansowania funkcji układu moczowego.
Polecamy: Kiedy potrzebna jest rehabilitacja?
Adaptacja – przystosowanie
Adaptacja to możliwość przystosowania się człowieka, jako organizmu i jednostki społecznej, do nowego stanu zdrowia i pozycji w środowisku. Adaptacja dotyczyć może zarówno sfery psychicznej, jak i organicznej człowieka.
Przykładem adaptacji jest nauka pisania i wykonywania czynności lewą ręką, po utracie prawej ręki (gdy byliśmy praworęczni).
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
